در سال‌های اخیر رویکرد کشورهای مختلف از ساخت روسازی‌های جدید به نوسازی و نگهداری پیشگیرانه رویه‌های موجود تغییر یافته است. پس از تکمیل روسازی‌های آسفالتی کاملاً مشهود است که بهبود شرایط خدمت‌دهی روسازی جهت افزایش ایمنی، اصطکاک و همواری سطحی نسبت به ارتقا ظرفیت سازه‌ای برای تحمل بارهای ترافیکی ضرورت و اولویت دارد و این موضوع به خصوص در کشور ایران که اغلب روسازی‌ها ضخامت کافی داشته و خرابی‌های آنها به لایه‌های سطحی محدود می‌شود، صادق است.
به منظور بهبود وضعیت خدمت‌دهی روسازی کافی است خرابی‌های سطحی با شدت زیاد برطرف شده و از لایه‌های آسفالتی با ضخامت و هزینه کم استفاده شود. اگر روسازی آسفالتی بدون هیچ‌گونه عملیات نگهداری بهره‌برداری شود، به اندازه مورد نظر دوام نمی‌یابد. نگهداری پیشگیرانه رویکردی است که عمر خدمت‌دهی روسازی را با اجرای ترمیم‌های کم هزینه، طولانی‌تر و روند تخریب روسازی را کندتر کرده و از بروز خرابی‌های پیش‌رس جلوگیری می‌کند. اگر چه نمی‌توان مانع از خرابی روسازی شد، ولی می‌توان با اجرای آسفالت نازک سطحی در موعد مناسب، به عنوان یک روش نگهداری پیشگیرانه، پیرشدگی روسازی موجود را کندتر کرده و عمر روسازی را افزایش داد.
با توجه به کاهش بودجه‌های عمومی، رویکرد ارگان‌های راهداری در جهان به سمت نگهداری راهها، به جای نوسازی آنها رفته است. همچنین الزام بشر در حفظ محیط زیست و توجه به رویکرد توسعه پایدار نیز، استفاده از روش‌های نگهداری راه، به خصوص روش‌هایی سبز و بدون ایراد خسارت به محیط زیست مانند آسفالت لایه نازک پلیمری را بیش از پیش الزامی می‌نماید.
نگهداری پیشگیرانه راه به این مفهوم است که قبل از اینکه سطح سرویس راه به حدی از خرابی برسد که کیفیت رانندگی پایین بیاید و نیاز به عملیات ترمیمی باشد؛ با انجام یک عملیات حفاظتی طول عمر راه را به میزان چشم‌گیری افزایش یابد. در واقع با توجه به اینکه، 40 درصد دوم کاهش کیفیت راه، تنها در 12 درصد عمر راه رخ می‌دهد؛ این همان زمان است که نیاز به عملیات حفاظتی پیشگیرانه دارد، در غیر این صورت در مدت زمان کوتاهی بعد از آن، می‌بایست با هزینه 4 تا 5 برابری، عملیات نوسازی بر روی راه انجام داد.
اساس نگهداری پیشگیرانه در سه عبارت زیر خلاصه می‌گردد:
راهکار مناسب در زمان مناسب و در راه مناسب است.
آسفالت پلیمری لایه نازک شامل اجرای یک لایه رویه میان تهی با بافت سطحی باز به ضخامت 20-30 میلیمتر از آسفالت اصلاح شده پلیمری با دانه‌بندی میان تهی و حداکثر اندازه سنگدانه‌ای 12 میلیمتر است که بر اساس روش طرح اختلاط حجمی طبق استاندارد اروپایی EN13108-2 با استفاده از دستگاه تراکم چرخشی طراحی می‌شود و عمر مورد انتظار از آن، بسته به ضخامت لایه و مصالح سنگی مصرفی، در محدوده 7-12 سال است. این نوع تکنولوژی در تمامی انواع راهها و فرودگاهها، با هر میزان ترافیک کاربرد دارد.
آسفالت پلیمری لایه نازک یک روش ترمیم و نگهداری پیشگیرانه است که برای افزایش عمر خدمت‌دهی رویه‌های آسفالتی در کنار بهبود اندک ظرفیت سازه‌ای استفاده می‌شود. این محصول برای ترمیم روسازی‌های با خرابی سطحی شامل شن‌زدگی تا شدت زیاد، شیارافتادگی و ناهمواری کم عمق و ترک خوردگی عرضی و طولی تا شدت متوسط و بدون خرابی سازه‌ای کاربرد دارد. اگر خرابی‌های سطحی شدید در رویه آسفالتی دیده شود، پیش از اجرای آسفالت پلیمری لایه نازک باید تراش سطحی روسازی انجام شود.
دانه‌بندی آسفالت لایه نازک پلیمری از نوع Gap Grade است. دانه‌بندی میان تهی به این معنا است که بخش درشت دانه ماسه (3-6 میلیمتر) تقریبا حذف گردیده است. با توجه به استفاده از دانه‌بندی میان تهی در این فناوری، نحوه انتقال بار به صورت تماس سنگ بر روی سنگ بوده لذا این رویه از مقاومت فوق‌العاده‌ای در برابر تغییر شکل‌های ماندگار و شیارافتادگی برخوردار است